هدف اصلی تحقیق، اثبات ضرورت وجودی امر به معروف و نهی از منکر در حوزة اجتماعی و پاسداشت آن است. این تحقیق بخشی از ابعاد فرافردی این مقوله را از منظر تفکر اجتماعی ـ تاریخی دین مدار بر محور دین اسلام و با تأکید بر دستاوردها ارائه داده است. امر به معروف و نهی از منکر یک مسألة عقلی و واجب دینی است که آحاد افراد جامعة ایمانی نسبت به آن مکلف هستند. این تحقیق به دنبال پاسخ به این سؤال است که «نسبت میان امر به معروف و نهی از منکر با اجتماع انسانی چیست و دستاوردهای آن در این حوزه کدام است؟». مطابق با این امر، تحقیق، در سه محور تنظیم شدهاست. نخست مفهوم و جایگاه امر به معروف و نهی از منکر در اندیشة اسلامی، به طور مختصر، بیان شده است. در ادامه، دستاوردهای اجتماعی امر به معروف و نهی از منکر از دو حیث نظری (کلان) و عملی (کارکردی) طرح و از حیث عملی، این دستاوردها در سه حوزة سیاسی، تربیتی و عمومی تفکیک یافته است. آنچه از این مسأله به دست میآید، آنکه امر به معروف و نهی از منکر موتور محرکة جامعة ایمانی و رمز پویایی آن است و پویایی این فریضة الهی در جامعة ایمانی، نشانة سلامت اخلاقی و تعالی معنوی جامعه و ضامن امنیت و حرکت آن بر مدار آموزههای دینی و احکام الهی است. امر به معروف و نهی از منکر با ارائة یک الگوی جامع توحیدی از زندگی مبتنی بر پایههای ایمانی و قائل شدن به حق الهی انسان بر تعیین سرنوشت خود، در فراهم آمدن کمال اجتماعی و جامعة توحیدی سهم به سزایی دارد، که از آن جمله میتوان به تعریف کار ویژههای محوری در حوزة تربیتی و تحکیم مناسبات اجتماعی، حضور فعال در حوزة سیاسی (حکومتی) و عمومی، تقویت ایدههای تعالی انسانی و حفاظت از حریم الهی ـ انسانی اشارهکرد. در این مقاله با استفاده از متون اسلامی و روش تحلیلی ـ روایی و اسنادی؛ فرصتی برای فهم بیشتر این فریضة الهی صورت گرفته است. امید که رهیافت مناسبی برای مدیران فرهنگی باشد و توفیق بیشتری برای همگان فراهمآید تا بیش از پیش، به پاسداشت و حراست از آن اهتمام نمایند.
)