1
استادیار گروه حقوق دانشکده علوم اجتماعی و اقتصاد دانشگاه الزهرا ( نویسنده مسئول)
2
استادیار گروه حقوق دانشکده علوم اجتماعی و اقتصاد دانشگاه الزهرا
چکیده
امروزه توسعه در تمام ابعاد خود از جمله مهم ترین موضوعات هر جامعهای میباشد، ازآنجاییکه در تمام جوامع تقریبا نیمی از جمعیت را زنان تشکیل میدهند، در توسعه عاملی بنیادی محسوب میشوندو همین امر موجب گردیده است در تدوین برنامههای توسعۀ ملی نقش ویژهای برای آنان درنظر گرفته شود، با توجه به اینکه گفتمان عدالت و پیشرفت به عنوان گفتمان غالب در دهۀ چهارم انقلاب تعیین گردیده است و از آنجاییکه توجه به عدالت جنسیتی از جمله مهم ترین مقولههای عدالت میباشد ضرورت انجام پژوهشی درخصوص اینکه جایگاه زنان در برنامۀ ششم توسعه که در دهۀ مزبور تدوین گردیده است چیست و چه وضعیتی در مقایسه با برنامههای توسعۀ قبل از آن دارد ایجاد گردید، در پاسخ به این پرسش طی یک پژوهش اکتشافی- توصیفی تلاش شده است تا با بررسی اسناد توسعهای کشور به روش کتابخانهای و با ابزار تحلیل محتوای کیفی، مشخص گردد برنامۀ ششم چه رویکردی به نقش زنان در فرآیند توسعه دارد؟ چنانچه یافتههای تحقیق نشان میدهد با توجه به اختصاص یک بخش از برنامه به موضوع زنان و خانواده و توجه به شاخصهای مختلف توسعۀ انسانی و تأکید بر نقش زنان در فرایند توسعۀ پایدار، جایگاه زنان در برنامۀ ششم پیشرفت قابل توجهی داشته است ولیکن علیرغم نگرانیهای رهبری نظام در خصوص رشد منفی جمعیت توجهی بهصورت جدی به این مسأله نشده است.
مرندی, الهه, مظفری, خدیجه, & حسینی, سیده لطیفه. (1398). رویکرد قوانین برنامۀ توسعۀ اقتصادی اجتماعی فرهنگی پس از انقلاب به زنان با تأکید بر برنامۀ ششم. پژوهش های اجتماعی اسلامی, 25(120), 67-98.
MLA
الهه مرندی; خدیجه مظفری; سیده لطیفه حسینی. "رویکرد قوانین برنامۀ توسعۀ اقتصادی اجتماعی فرهنگی پس از انقلاب به زنان با تأکید بر برنامۀ ششم". پژوهش های اجتماعی اسلامی, 25, 120, 1398, 67-98.
HARVARD
مرندی, الهه, مظفری, خدیجه, حسینی, سیده لطیفه. (1398). 'رویکرد قوانین برنامۀ توسعۀ اقتصادی اجتماعی فرهنگی پس از انقلاب به زنان با تأکید بر برنامۀ ششم', پژوهش های اجتماعی اسلامی, 25(120), pp. 67-98.
VANCOUVER
مرندی, الهه, مظفری, خدیجه, حسینی, سیده لطیفه. رویکرد قوانین برنامۀ توسعۀ اقتصادی اجتماعی فرهنگی پس از انقلاب به زنان با تأکید بر برنامۀ ششم. پژوهش های اجتماعی اسلامی, 1398; 25(120): 67-98.