تولید و اشتغال نیروی انسانی، یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین اهداف سیاست‌های اقتصاد مقاومتی را تشکیل می‌دهد. بیکاری علاوه بر اتلاف منابع انسانی، مسایل و مشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را به همراه دارد. در این مقاله سعی خواهد شد تا به بررسی و تحلیل اهمیت تولید داخلی که یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های اقتصاد مقاومتی است، پرداخته شود. محور اصلی این بررسی، بهره‌گیری از رهنمودها و دستور العمل اجرایی سال 1396 که توسط مقام معظم رهبری در هنگام تحویل سال بیان و ابلاغ کردند، خواهد بود. بدین سان، پرسش مقاله این است‌که اولاً، توجه نمودن به تولید داخلی و اهمیت دادن به آن، چه نتایج و آثاری را می‌تواند در پی داشته باشد؟ ثانیاً، چرا آن طور که شایسته است، جمهوری اسلامی با همۀ پیشرفت‌هایی که در بخش‌های مختلف داشته، نتوانسته است در بخش اقتصادی، توفیق چندانی حاصل نموده و بازار تولید و اشتغال کشور را سامان‌دهی کند؟ در پاسخ به سؤال اول باید گفت: یافته‌ها در این نوشتار، نشان از آن دارد که با تکیه بر تولید داخلی و اتکاء به قدرت درونی کشور، می‌توان بازار اشتغال را که از نقاط کلیدی و شاهراه اقتصادی - اجتماعی کشور به حساب می‌آید، به تحرک واداشت. در نتیجه، اقتصاد کشور را از حالت رکود خارج نموده و رشد اقتصادی را برای کشور به ارمغان آورد و از این طریق، با پیشگیری از شیوع و افزایش بیکاری در بخش اقتصادی، سبب رفاه اجتماعی گردید و در بخش فرهنگی نیز، از آسیب‌های اخلاقی و روانی و ناهنجاری‌های اجتماعی کاست. در پاسخ به سؤال دوم می‌توان گفت: نبود توازن و تقارن و همگرایی در برنامه‌ها و سیاست‌های اقتصادی بر مبنای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و نیز پدیدۀ قاچاق کالا و شعاری برخوردن کردن با مفاسد اقتصادی، سبب شده تا در بازار تولید و اشتغال، برخلاف انتظار، همچنان رکود و بیکاری حاکم باشد.
)